Isang Silid na Puno ng Liwanag ng Bagong Buwan

Alas singko medya pa lang ng hapon
Nang pumasok ako sa aming silid tulogan
Pinaliwanag ng bagong buwan
Ang puting kobre kama na bumubusilak
Sa gitna ng kadiliman. Kay ganda ng gabing ito
Ng Disyembre, may awit pati kama.

Ano't naisip ko kung ikaw ay nandito lamang
Magkayakap tayo sa ibabaw ng luntiang kama
Hindi baleng walang kurtina
Di naman tayo matatanaw
Ng mga kapitbahay na hindi ko pa nakikilala ni nakikita.

Matagal akong napatingin sa kamang busilak sa kaputian
Nakadama ng kung anong pangungulila at
Ang napag-ukulan ng pagmamahal ay ang kabayo ng plantsa
Dahil malayo ka
Kaya't ibinuwelta na lang ang nag-aalab na damdamin sa
Mga plantsahin
At kalimutan ang nagdadaang paggiliw.

(Isang hapon ng Disyembre, 2003)

Bituing Marikit